Van Donderende Diva naar Vrije Vrouw

Eén van de eerste rollen die ik speelde in mijn leven was die van een zwart-wit gevlekt poesje in een toneelstuk op de kleuterschool. Ik was vier jaar en herinner me scherp de indrukwekkende kring van grote mensen op het schoolplein toen ik in mijn poezenpakje kwam aangelopen met mijn moeder, klaar voor mijn glansrol. Wat precies mijn tekst of de clou van het stuk was, ben ik vergeten. Maar ik weet nog wel hoe spannend en leuk ik het vond om een rol te spelen.

De verschillende rollen die je speelt als vrouw hebben me altijd gefascineerd. De reikwijde daarvan is rijk, groot, heerlijk en vreselijk. Van lief meisje naar wilde vrouw, van Beauty naar Beast en alles wat daar tussen zit. In verschillende situaties van mijn leven heb ik een totaal verschillende rol en kom ik een andere kant van mezelf tegen. Wat is dan eigenlijk echt en wat is een rol? Volgens Joseph Campbell kun je alleen maar jezelf zijn in je eigen leven.

Toen ik aan het puberen was en daarmee ook voor de eerste keer op zoek naar de zin van mijn bestaan vond ik mezelf vooral terug in de rol van Persephone. Het meisje onder de godinnen dat werd ontvoerd naar de onderwereld toen ze bloemen plukte. Haar moeder Demeter was heartbroken en na haar vloek die een grote hongersnood aanrichtte, zwichtte Hades, de god van de onderwereld. Na het eten van zes granaatappelpitjes mocht Persephone de helft van het jaar in de bovenwereld verblijven, waarbij ze wel iedere keer terug moest keren naar de onderwereld. Een dynamiek die ik goed ken in mijn eigen leven. Regelmatig keer ik naar binnen, verblijf ik een poosje in mijn eigen onderwereld en onderzoek ik mijn minder leuke rollen. De jaloerse heks, het boze meisje, de gefrustreerde feeks.

‘The privilege of a lifetime is being who you are’

-Joseph Campbell

In de bovenwereld en dan vooral in een reeks van verbroken relaties met mannen in hun verschillende rollen heb ik me soms als een donderende diva gedragen. Bij de nooit volwassen geworden macho, de lieve knuffelaar, de rondreizende salesdirector en de hoogbegaafde intellectueel speelden zich dramatische scènes af. Mijn soms onvoorspelbare gedrag en tegengestelde rollen dreven mijn minnaars tot grote wanhoop. In het ergste geval kreeg ik een bord macaroni naar mijn hoofd gegooid of reed een man met gierende banden weg.

Uiteindelijk heb ik in het onderzoeken en doorleven van alle rollen de vrije vrouw in mezelf gevonden. Want wat is een rol en wat is echt? Ik ben altijd ik. Met alle kanten en aspecten die daarbij horen. En als ik mijn rollen voluit mag spelen, zijn er geen zenuwen en is er geen gedoe maar vooral plezier en een tintelende spanning. Het spelen van het spel zonder dat ik me druk maak om de clou, om het doel, hoe heerlijk is dat? Het leven is immers ook een soort spel. Dus inmiddels speel ik de rol van mijn leven. Met verve. Als spinnende kat, razende feeks, stoere bitch, verleidelijke verleidster, speels meisje, doorleefde wijze vrouw en alles wat daar tussen zit.